Dover naar huis?

Vrijdag 9 september: naar Dunkerque (Frankrijk)
Eindelijk weer varen. Nog wel grote golven op het Engelse deel van het Kanaal door de storm van de afgelopen dagen. Bij het oversteken van de west gaande botensnelweg waren drie grote boten in beeld op de AIS. Volgens de berekeningen van de AIS liep de 1e voor ons langs, de tweede achter ons en alleen voor de derde moesten we uitwijken. Onze boot lag ontzettend te rollen op de bijna dwars inkomende golven en binnen achter de AIS-computer voelde ik al snel een flinke katterigheid bezit van mij nemen. Nadat we de 1e snelweg over waren, wist ik niet hoe snel ik moest gaan liggen. Te laat...

Aanloop van Duinkerken

JP genoot gelukkig van het zeilen. Op de oostgaande snelweg hoefde hij niet uit te wijken. Door het surfen ging de boot op een gegeven moment 10,3 knopen. Pas voor de kust van Frankrijk werd het wat rustiger en kwam ik weer te voorschijn uit de slingerkooi. Wel mooi gelijk een bruinvis (kleine dolfijnensoort) gespot. De kustlijn van Frankrijk zag er niet echt veelbelovend uit. We herkenden de hoogovens (net als in IJmuiden) die daar kilometers vlak langs de kust staan te roken. De haven van Duinkerken was mooier dan de hoogovens deden vermoeden. Bij aankomst stond de totaal afgelegde weg voor deze vakantie op precies 2.000 mijl!

Is dit de pier die in de oorlog is gebombardeerd?

Na de (voor mij) pittige overtocht was het heerlijk om een lange strandwandeling te maken. De zon scheen en de terrassen waren geopend. Ze spreken hier keurig verstaanbaar Frans. En wat leuker is, ze verstonden mij ook goed!

Zaterdag 10 september: naar Blankenberge (België)
Mooi zonnig weer met een Oost- tot Z.O'er windje 4,5 Beaufort. Een prachtige zeildag en we varen lekker met de stroom mee (max. 8,5 knopen op de GPS). Het lijkt wel zomer. Omdat we zo dicht onder de kust varen kun je de mensen op het strand soms horen.

Het plaatsje Blankenberge ligt iets ten zuiden van het drukke Zeebrugge en heeft twee prachtige houten pieren. Het geultje ertussen is niet zo diep maar we waren keurig op tijd binnen. Bij de jachthaven in de oude haven was precies nog 1 passantenplek vrij omdat alle leden van vakantie terug waren.

Met de korte broek aan door de zee gewaad. Ursa had het reuze naar haar zin. Op de noordpier bestelde ik een portie garnalen en kreeg een flinke bak (ongesorteerde) ongepelde plaatselijk gevangen grijze garnalen. Dat duurde dus 1,5 uur voor ik ze op had.

Maandag 12 september: Storm

Verdorie, allemaal roestspikkels op de boot. Waarschijnlijk in Dover opgelopen tijdens de storm toen we naast de werf lagen. De spikkels zitten in de gelcoat en in de antislip. Omdat vanmorgen vroeg op 15 meter van de boot damwanden met een snijbrander werden getopt zijn we naar de nieuwe haven verkast voordat de wind onze kant op kwam. Mooi plekje al is de trap naar de kant bij laag water (spring) wel erg steil.

Het woei behoorlijk om half 4 en de kleine hondjes van de dames die hier een appartementje hebben aan de boulevard vlogen nog net niet door de lucht.

Dinsdag 13 september: Brugge

Het waait nog steeds hard aan de kust zodat we een dagje met de trein naar Brugge zijn geweest. Daar merkte je niets van de wind. Brugge is een leuke stad met veel oude geveltjes, kerken en …. chocoladewinkeltjes.

Dit winkeltje kon ik echt niet voorbij. Het was moeilijk kiezen dus met twee flinke dozen bonbons kwam ik na lang dubben weer buiten.

Op een zonnig terrasje op de grote markt aan een goed formaat Belgisch Biertje, wat een leventje.

De Begijnenhof vlak voor de dienst van 18.00 uur. Op het luiden van de klokken na een vredig tafereeltje.

Donderdag 15 september: naar de Haringvreter (Nederland)
Zeebrugge steekt behoorlijk uit de kustlijn en kan heel druk zijn met in- en uitvarende grote boten. Vandaag viel het mee.

Terug in Nederland. Op de motor over een stuiterige Westerschelde en bij Vlissingen door de sluis. We schoten lekker op zodat we niet in Middelburg zijn gaan liggen maar door zijn gevaren naar het onbewoonde natuureilandje de Haringvreter vlak bij Veere. Ook hier was het heerlijk rustig aan de steiger.

 

De grote groep schuwe herten woont nog steeds op het eiland. Een paar jaar geleden zouden ze verplaatst worden naar het vasteland om er schotse hooglanders voor in de plaats te zetten. Mensen die al 25 jaar op het eiland kwamen hebben toen een actie gestart. Deze mensen zijn nu de (vrijwillige) beheerders geworden.

Prachtige nachtwandeling bij volle maan en mooie sterrenhemel over het eiland gemaakt.

Vrijdag 16 september: naar de Lange Plaat

Wegens de weersvoorspelling wachten we nog even met over zee naar IJmuiden te varen. Daarom een extra vakantie in de Zeeuwse Delta ingelast.

Eilandje hoppen (5 mijl) naar het piepkleine onbewoonde eilandje “Bastiaan de Langeplaat”. De steiger was wit van de vogelpoep zodat we deze eerst schoon hebben geschrobd.

Net toen ik een foto nam van een kleine zeilboot die door het geultje tussen de twee eilandjes voer, liep de boot op een zandbank. Gelukkig werd de boot opzij geblazen en was al snel weer los. Wij durfden het geultje niet in en waren aan de buitensteiger gaan liggen.

Op een zandbank

Donderdag 22 september: Oosterschelde en Haringvliet
We hebben iedere dag een ander haventje opgezocht. Van Sint Annaland naar Willemstad, Nieuwendijk, Middelharnis en nu in Hellevoetsluis. 

Bij Sint Annaland liggen de enige moorings die ik ken in NL.

In de oude havenkom van het vestingstadje Willemstad

Mooi plaatje bij het eiland Tiengemeten, net voor we bij Nieuwendijk aankomen.

De vogelkijkhut op het eiland Tiengemeten, met links een eenzaam scheepje.

Topplek in de oude havenkom van Middelharnis

Aanloop van Hellevoetsluis

Aan de (lege) kade van Hellevoetsluis

Vrijdag 23 september: naar Scheveningen
Jaren geleden zijn we met stroom tegen wind over het Slijkgat gevaren. Dat was enorm stuiteren en tegen de golven oprijden akelig vlak bij de zandbanken. Nu was het rustig weer en wilden we het eens over doen. Vroeg vertrokken.

Over het haringvliet bij Hellevoetsluis

Eerst nog even de Goereesluis door. Over de marifoon gevraagd hoe laat de schutting naar buiten was. Geen. De basculebrug was kapot. Maar kunnen we daar niet onderdoor? Bleek er 14,2 meter hoogte te zijn en het water was al stijgende. Genoeg voor onze tweemaster van 13,5 m hoogte. De sluiswachter heeft ons heel vlot gedraaid. De andere twee boten konden niet onder de brug door...

Het Slijkgat als het kalm weer is

Bij aankomst in Scheveningen lag de boot van Jaap en Anneke er ook. Dat was even leuk. Zij waren rechtstreeks uit Dover komen zeilen.

Het was tot laat warm weer zodat we op het teras bij Simonis aan een lekkere visschotel zaten.

Zaterdag 24 september: naar IJmuiden!
Ursa wou haar nieuwe tennisbal niet uit zee halen. Ze vond het te diep. Langzaam dreef de bal weg. Snel mijn kleren uitgedaan en er achteraan gezwommen. Zo, heb ik in ieder geval toch nog in de zee gezwommen deze reis. Daarna nog twee uur op het terras van een strandpaviljoen lekker in de zon gezeten.

Jaap en Anneke voor de pier van Scheveningen.

Anneke kwam met een heerlijke moot versgerookte zalm en 2 scharren aan voor onderweg. Zij voeren met hun Trintella met ons op. Onverwacht toch nog de wind uit de goede hoek. Het was een zonnig tochtje.

De aanloop van IJmuiden

Het was wel even schrikken om de hoogovens weer te zien. Jaap en Anneke zijn aan de noordzijde van de noordpier voor anker gegaan en wij de Seaport Marina in. We hebben ons rondje GB er op zitten. Het was zeer de moeite waard en ik hoop dat jullie genoten hebben van de webblog en de foto's.

s'Avonds ben ik alleen naar huis gegaan om de post op te halen. We hebben besloten om nog een klein weekje naar Texel te gaan omdat de weersberichten zo gunstig zijn.

Beaulieu naar Dover

Donderdag 25 augustus: naar Cowes
Na een rustige nacht (op het smakken van de vissen tegen de romp aan na) de oude werf waar Nelson's schepen zijn gebouwd achter ons gelaten. Het was even een cultuurschok om in het drukke Cowes aan te komen. We vonden een plekje tussen de grote racezeiljachten. Onze boot slingerde de hele tijd heen en weer door de grote ferries en de vele snelle boten.

The Royal Yacht Squadron is een zeer exclusieve zeilclub en niet voor gewone zeilers toegankelijk. Dat laten ze wel erg duidelijk blijken door vanaf het clubhuis (een kasteel) 22 kanonnen op de aanvarende boten gericht te hebben.

In Cowes moet je natuurlijk racen. Omdat onze boot niet zo snel is besloot ik om eens met een Laser mee te varen. Met nog vier anderen twee uur gevaren. Was best leuk.

Queen Victoria hield niet zo van de stad en heeft in 1845 een prachtig landhuis laten bouwen op Wight, het Osborn House. Hier kon zij met haar man en negen kinderen tot rust komen. 

Bijzonder is dat de weelderige inrichting grotendeels nog hetzelfde is als bij haar dood in 1901. Sinds kort is het mogelijk om haar bed, het bad en de kaptafel zien. De kinderkamers zijn weer in de oude staat hersteld. Door middel van stukjes uit haar dagboeken kreeg je een goede kijk op haar diepste gedachten. De tuinen zijn prachtig en ik kon het niet laten om een High Tea te bestellen.

In het zwitserse chalet kregen de kinderen les en leerden hoe een gewoon huishouden in elkaar steekt. Omdat de kinderen graag verzamelden kregen ze een klein museum voor hun spulletjes. Als buitenspeelplaats was er een mini fort met mini loopgraven en mini kanonnen (jong geleerd, oud gedaan).

Victoria hield van zwemmen en liet een “bathingmachine” bouwen die de zee in reed zodat niemand haar kon zien in die preutse tijd.

Vrijdag 26 augustus: naar Binfield

Ursa is niet te houden. Al om 7.00 uur vanmorgen reden de opleggers met enorme speedboten de haven op. Ik ben met haar naar Carisbrooke Castle gegaan. JP is Jaap en Anneke tegengekomen in Cowes. Ze hadden net de weblog gelezen (dat loopt achter) en hadden hem nog niet in Cowes verwacht. 

Onderweg stapten heel veel oude vrouwen in de bus. Bij een winkelstraatje stapten ze allemaal uit. De chauffeur zei tegen de vrouwen: “Bye girls, see you next week”! Ik was benieuwd wat hij tegen mij zou zeggen toen we uitstapten...

Vanaf een diep uitgesleten pad bereikten we de muur van het kasteel. Het regende hard en er kwam geen eind aan die muur. In een oud gebouw konden we schuilen en naar de geschiedenisfilm kijken. Charles I zat in het kasteel gevangen en probeerde te ontsnappen maar bleef tussen de tralies klemzitten.

Handig zo een busabonnement voor 1 week (22 pond). Naar het zuiden van het eiland Wight gereden boven in een dubbeldekker. Hier is de sub-tropische botanische tuin van Ventnon tegen het klif aan gelegen. Tegen een uur of twee kwam de zon door en alles droop van het water. Heel mooi!

Vanaf de tuin liep een zeer steil paadje naar een prachtig kiezelstrandje met dit droomhuisje vlak bij het water. 

Ondertussen heeft JP de boot naar de Island Harbour in Binfield (wat verder de rivier Medina) gevaren.

Zaterdag 27 augustus: afscheidsetentje

Een deel van de rivier valt droog bij laag water. Deze oude radarboot ligt net naast de jachthaven van Binfield. 

Oliver blijft een paar weken bij Wight in de buurt en wij gaan weer verder. Bij de Folly Inn een afscheidsetentje gehouden. We zijn vanaf het eiland Man 600 mijl met elkaar opgevaren.

Het is Bank Holiday en de rustige haven ligt nu tjokvol.

Zondag 28 augustus: Fruitdagje
Met de dubbeldekkerbus naar Mattistone Manor Garden alwaar de fruitbomen en moestuin op ons wachtte. De frambozen waren super. De zon scheen en het gras nodigde uit om een tukkie te doen. 

 

Voor een klifwandeling met de open-top bus naar Freshwaterbay gereden langs kleine cottages. Tennyson Down gaat langzaam omhoog tot aan de Needles. De laatste kilometer over de kliptop heeft een perfect gemaaide groene grasmat (door vele konijnen zo gemaakt). Het uitzicht is adembenemend. Vanaf het fort kijk je naar Alum Bay en de klif met de vele kleuren.

Alum Bay

Maandag 29 augustus: naar Bembridge
Een dikke stroom, een ferry, uitvarende powerboats en 20 jachten om ons heen maakte het onmogelijk om de haven van Cowes in te varen. Olivers dinky lag nog op onze boot en JP zou het afleveren in Cowes. Ook op de Solent was het een bank-holiday gekkenhuis en nog stroom tegen ook. In Bembridge lagen we heerlijk rustig. Voor Ursa was er een fijn strandje (tenminste, als het eb is) en konijnenduintjes. 

Op de haven na viel de hele baai s'avonds droog. Over de groene slik valt niet te lopen en erg fris ruikt het niet. Over de vlakte loopt gelukkig een causeway (dam).

Dinsdag 30 augustus: JP jarig en naar Chichester River

Hieperdepiep Hoera, JP 60 jaar! 

En geen taart te koop in het dorp. Daarom van koekjes, boter, muffins, bosbessenjam, room, appel en chocolade een Bombe gemaakt.

Bembridge 'smiddags verlaten omdat het tij morgen ongunstig is om naar Brighton te gaan vanuit de getijdehaven. Chichester is ook met laag water te verlaten zodat we dan de stroom mee hebben. Hier het fort St. Helena bij hoog water met een oude mijn als boei. Vanmorgen liepen de mensen naar het fort omdat het extreem laag was. Dit kan maar 1x per jaar.

De RNLI (reddingsmaatschappij) hield het met verrekijkers in de gaten vanaf hun hutje op de pier (dit lijkt toch net de stille zuidzee).

Het uit eten bij Sparks Marina lukte niet omdat er geen honden in het restaurant mochten. Balancerend met een bord krab, fish en chips en een (slappe) beker met Guiness de zeer steile loopbrug af naar de boot voorhet verjaardagsmaal.

Woensdag 31 augustus: naar Brighton

Om 6.00 uur de touwtjes los? Er staat extreem weinig water in de rivier. We kijken tegen een hoge blubberdijk aan. Van de boot die aan de mooring ligt zie je de masten en nog net een stukje dekhuis.

Oei wat een smal geultje! Toch maar even wachten. Om 8.00 uur voeren we voorzichtig weg … direct vastgelopen. Lastig omdat de stroming bij de rivieringang snel sterker wordt. Gelukkig dreven we weer snel. 

Bij de rivieringang kregen we 3 knopen stroom van opzij. De rest van de tocht redelijk de stroom mee. Ursa zit weer helemaal in het “Boot-ritme”. Ze slaapt en we zien af en toe wat poten uit de hut steken.

Bij Brighton zijn prachtige witte kliffen. Het is er wel volgebouwd met huizen.

Donderdag 1 september: Brighton Pier

De achterburen wilden vroeg weg maar zaten in het midden van de haven aan de grond. Het lukte ze niet om los te komen. Daarom bleven ze rustig wachten tot het water steeg.

Eindelijk kortebroekenweer. Het strand is nog leeg.

 

Langs de boulevard geslenterd naar de Brighton Pier en de restanten van de Westpier.

Verwonderd over het Koninklijk Palvioen dat lijkt op de Taj Mahal.

De kinderen van de boot naast ons zijn gek met Ursa. Maar de vakantie is over en ze moeten vandaag weer naar huis. We hebben ze naar de trein gebracht.  

Vrijdag 2 september: naar Eastborne

We voeren langs de 7 Sisters een hele rij van krijtrotsen. Welke zuster dit is weet ik niet, maar het is wel een mooie.

De vuurtoren van Beachy Head was net zichtbaar door de mist. Heel apart.

We zijn weer op het oosterlijk halfrond aangeland. Hier de nul-mediaan op de krijtrotsen aangebracht.

Eastborn-haven is niet zo spannend. Nieuwbouw maar wel aardig gemaakt. Behoorlijk verval (7 meter) en dan is het wel fijn om achter de sluis te liggen.
 

Zaterdag 3 september: naar Dover

Een dag zoals je het varen voorstelt: pracht weer, beetje wind, alle zeilen op, vlak zeetje, zonnebaden op het voordek, stroom mee (2x! zelfs tot 3,5 knopen), dolfijnen en bruinvissen en witte krijtrotsen. Zo is 45 mijl varen een eitje.

Voor de pieringang stond 3 knopen stroom van opzij. Bij het naderen van de ingang voer JP links van de linkerpier om de boot precies in het midden tussen de pieren door te kunnen varen.

Er liggen enkele grote passagiersschepen en ferries in de grote haven. Wij hebben een goed plekje in het Granville Dock. Tot nu toe al 1.951 zeemijl afgelegd (3.613 kilometer).

Zondag 4 september: White Cliffs
De wandeling naar de White Cliffs is in het water gevallen. Het bleef maar regenen en we hebben bij de National Trust souveniershop geschuild.

Maandag 5 september: Dover Castle
Al in 1180 stond het Dover Castle er en nog steeds is het enorme kasteel fasinerend. In het weelderig ingericht kasteel wordt door figuranten Henry de II, zijn dochter, raadsheer en het personeel nagespeeld. Helaas werd het kasteel ontruimd net toen ik binnenkwam. Windkracht 9 vond men te veel (al staat het kasteel al ruim 800 jaar en heeft metersdikke muren).

De geheime tunnels uit de 2e wereldoorlog en het ondergrondse ziekenhuis zijn sinds kort ook te bezoeken. Door middel van projecties in de gangen wordt de terugtrekking uit Duinkerken aan het begin van de oorlog verteld. De vertrekken waar Churchill zijn plannen maakte zijn in de oude staat teruggebracht.

Coastal artillery operations room in the wartime tunnels (bron: National Heritage)

Langs de boulevard woei het keihard. Op de haven lag onze boot in een oppertje door de enorme krijtrots en de muur op de kade.

Woensdag 7 september: Dagje Londen
Voor £8,40 een retour Londen op de kop getikt. Om 10.00 uur zat ik al aan een bakkie bij het Victoria Coach Station. Eerst een lange rondrit gemaakt in een open top dubbeldekker langs de highlights (Buckingham Palace, Westminster Abbey, Big Ben, Piccadilly Circus, Chinatown, de Tower Bridge en alles wat er tussen ligt). De London Dungeons bezocht (waar 4 pubermeisjes verzocht werden niet te gillen omdat anderen er last van hadden). In de Tower of London de kroonjuwelen, de gevangenis en de beefeaters bekeken.

Tower Bridge

The Tower of London

De kroonjuwelen

Beefeater

Donderdag 8 september: Dover Castle

Nu wel het kasteel binnen geweest. Het rook er naar haardvuur en voor het bed van de koning lag een Ierse Wolfshond te slapen. De vertrekken zijn prachtig ingericht met frisse kleuren en veel rood. 

JP had zijn zaklantaarn mee in de middeleeuwse ondergrondse gangen. Spannend. Geen wonder dat de boeken die ik vroeger las (o.a. de vijf) zo levendig de geheime gangen, oude kastelen en verlaten abdijen wist te beschrijven. In Engeland is zoveel bewaard gebleven. 

Raadsheer van de Koning met zijn jachthond voor de Great Tower