Peel naar Newlyn

Van Tallship naar Smallship

Vrijdag 22 juli: naar Holyhead
Eindelijk komt er een hogedruk gebied aan. JP en Oliver willen komende week gebruiken om de beruchte kaap “Land's End” te ronden. Oliver vindt het prettig als wij hem begeleiden (van Tallship op Arran naar Smallship) en ons komt het goed uit omdat zijn vriendin Ursa meeneemt met de trein als de dagtrippen te lang zijn.

De pier van Holyhead

Helaas weer een vroegertje. Om 05.00 uur uiterlijk weg, anders is het tij bij de Skerries ongunstig. Nog goed slaperig werden we bij het verlaten van de haven flink door elkaar gegooid door hoge keergolven. De Jolly Ollie verdween in een diep gat en werd vervolgens weer omhooggegooid. Theresa (Thé) lag binnen in de Jolly Ollie en had het behoorlijk slecht. Ze is de hele tocht over de Ierse zee niet buiten geweest. Oliver kreeg veel water in de kuip en tikte dan op het ruitje naar Thé die dan de pomp aanzette. Ik was ook flink katterig en heb veel geslapen.

We waren mooi op tijd bij de knobbelige Skerries zodat de draaikolken en stroomversnellingen nog niet aanwezig waren. In de verte waren de hoge toppen van de indrukwekkende Snowdonia bergen te zien. In de loop van de dag werd de zee gelukkig wat rustiger (zodat we niet de havenmeester van PWHLLHELI hoefden aan te roepen voor een ligplaats (de namen in Wales zijn echt onmogelijk)).

Zaterdag 23 juli: South Stack

Al wandelend liepen we langs de steengroeven die in 1847 geopend waren ten behoeve van de pier. De contracter heeft destijds een landhuis met een nepabdij laten bouwen dat nu vervallen is. Tijdens de aanleg van de pier zijn 51 arbeiders omgekomen.

De rotsen zijn wit en de paarse heide en gele brem staan te bloeien. Voeg hier de volmaakt blauwe zee aan toe en het plaatje is compleet.

Op de top van de South Stack leek het wel Beeckensteijn in de zomer zo druk. Overal zaten mensen te picknicken.

Het pad naar de restanten van een prehistorische nederzetting was steil. Ik stond even uit te puffen toen een jongen voorbij kwam die zijn mountainbike naar boven tilde. Lichtelijk verbaasd vroeg ik wat hij ging doen. “Gewoon, naar beneden fietsen, doe ik wel vaker!”

Zondag 24 juli: naar Aberystwyth

Het kan nog gekker: om 04.00 uur voeren we naar het zuiden. Thé heeft Ursa meegenomen naar de flat van vrienden om nog wat verder te slapen. Daarna nemen ze de trein naar Aberystwyth.

Het was prachtig weer en Oliver heeft twee keer een hazeslaapje gedaan terwijl wij naast hem voeren. Zodra zijn telefoon weer signaal heeft is Oliver aan het bellen. Hij regelt dat de plaatselijke pers langskomt, gratis ligplaats, gratis brandstof en etensvoorraden.

De dieptemeter gaf alarm bij het binnenlopen, we zaten te ver van de houten pier af bleek later. Overal zaten mensen op de kade te praten en een biertje te drinken. Gezellige boel. We kregen een plaats naast de oude reddingsboot en een nacht gratis omdat we de begeleidingsboot van Oliver zijn!

Maandag 25 juli: Cardigan Bay

Op een muurtje bij het strand zaten drie oude mannetjes naar hun honden te kijken die achter elkaar aanrenden. Ik waarschuwde dat Ursa “in seasons” (loops) is. Een van de mannen zei iets in het Welsh wat ik niet verstond. De andere mannen lagen helemaal in een deuk. Ik wou toch wel graag weten wat er zo leuk was. Hij vertaalde het even: “zijn hond kon geen kwaad meer doen, net als zijn baasje!"

Schitterende Clifftop wandeling gemaakt en een uurtje liggen slapen bovenop. Het was zo steil dat ik een stuk op mijn gatje naar beneden ben gegaan.

Dinsdag 26 juli: naar Fishguard
Mooie ochtend (05.00 uur al aan het varen) en perfect zeilweer.

Fishguard ligt aan een grote ankerbaai en is niet echt jachtvriendelijk. Na enig zoeken vond JP een plek voor de bijboot waar hij met de hond aan land kon gaan. Grote ferries en vissersboten varen af en aan. De deining blijft enorm lang doorzetten. Ik had de grootste moeite om wat te koken. De boot rolde de hele tijd snel van links naar rechts. Thé zag wit en had niet echt trek.

Woensdag 27 juli: naar Milford Haven

Na een woelige en rumoerige nacht om 06.00 uur vertrokken. Thé vaart met ons mee. Ik hoorde JP over de VHF tegen Oliver zeggen: “Drie vrouwen aan boord en alle drie liggen ze te slapen”.

Theresa filmpt Oliver

Rustige tocht over de Celtic Sea met lange oceaandeining. Dolfijnen en een zeehond gezien. Door de Ramsey Sound en langs de Bishops and Clerks. Wat een fantastische engte (helaas deed de camera het niet). We zijn veiligheidshalve om de “Bitches” gevaren.

De zeesluis van Milford Haven was nog gesloten zodat we aan een Noorse boot bleven wachten. Oliver werd ondertussen door de plaatselijke krant geïnterviewd.

Van links naar rechts: 18 foot, 34 foot en 48 foot!

Het was tot laat in de avond heerlijk warm weer. We hebben op een terras met uitzicht op de jachthaven met The en Oliver gedineerd.

Donderdag 28 juli: de lange tocht naar Padstow
Om 06.00 uur op, het wordt een lange dag (74 zeemijl) met 2x heftig stroom tegen. We varen het Bristol Channel over en kunnen niet bij het vogeleiland Luny overnachten (verboden voor honden). Daarom rijden Thé en Ursa om 06.30 uur met de manager van de jachthaven mee naar Bristol. Vandaar nemen ze de trein naar Padstow (Cornwall).

Om half negen werden we verrast door een grote groep dolfijnen die onder de boeg omhoogsprongen en heel lang met ons meezwommen. We zijn op de voorpunt gaan zitten. Het was echt fantastisch.

Nog vier keer kwamen de dolfijnen vandaag rond de boot een show geven. Ook nog twee keer een vin van een basking shark gezien. De kust van Cornwall heeft rotsen met prachtige witte zandstranden.

Net voor donker (21.40 uur) kwamen we in Padstow aan. De baai valt voor het grootste deel droog. Oliver had geregeld dat we aan de mooring van de reddingsboot mochten. We konden de haven niet meer in en moesten opschieten om over de drempel bij de mooring te komen.

In het donker is JP met de bijboot naar de kade gevaren om Ursa op te pikken. Hij zat een keer op een zandbank.

Vrijdag 29 juli: naar binnen

De havenmeester liet ons om 06.30 uur de haven van Padstow binnen. Daarna gingen de getijdedeuren weer dicht. Het was een bende op de kade en in het water. Overal fish-and-chips bakjes en overvolle prullenbakken. We zijn weer verder gaan slapen en om 10.00 uur was alles opgeruimd. Een folkband speelt 10 meter van onze boot vandaan op de kade. Het zonnetje schijnt, heerlijk sfeertje.

Havenzitten en krabben vangen

Het havenzitten en krabben vangen is hier een populaire bezigheid. Net als pastries eten, eten koken doen we thuis wel weer. Over eten gesproken. Rick Stein (de bekende tv-kok met het seafood restaurant hier op de kade) is bij Oliver aan boord. Jamie Oliver kon helaas niet komen (koken in de kleinste keuken van GB was het PR idee).

We hebben langs de witte stranden gelopen, het blauw van het water deed pijn aan de ogen (camera vergeten). Ursa joeg steeds speedboten op. Het krioelt er van dus ik hoefde niet achter haar aan, ze kwam met de volgende weer langsrennen.

Zo is er water en zo een zandbank

Naast onze boot vertrokken de zes speedboten voor een snelle rit langs het strand. Een man praatte de toeristen de boten in door steeds te roepen ...blblah blah SPEEDBOAT blah, blah SPEEDBOAT... Het werkte perfect en iedere 5 minuten vertrok er weer 1.

Speedboat vertrekpunt: hier de "Jaws"

Zaterdag 30 juli: om Land's End

Vannacht werden we getrakteerd op rotjes, giegelende meisjes, dronken zingers en bommetje-in-de-haven. Om half 5 stond Thé op het raam te kloppen. Dat geluid negeerden we dus. Oeps, we moeten weg! Snel de hond uitgelaten. Gehaast om toch om 05.00 uur uit te varen voordat de deuren dicht gaan. Het was een koude ochtend en de zee was spiegelglad. Ideaal om om de beruchte kaap “Land's End” te varen. Thé en ik zaten na 3 minuten al weer te gapen en na 5 minuten half te slapen. Om 10.00 uur fit wakker geworden.

Theresa krijgt zeebenen!

Gelukkig voor Thé dat er vandaag ook nog wat dolfijnen voorbijkwamen. Om half twee voeren we langs Land's End met prachtig zonnig weer en een voorbeeldig zeetje. Heel wat anders dan de verhalen die de ronde doen over plotselinge mist, rukwinden en gevaarlijke zeeën.

Land's end

Zeilend en lekker op het voordek zittend de witte stranden bekeken zoals Sennen Cove.

In de baai waar we invoeren ligt St. Michaels Mount. De rots met een oude abdij is precies hetzelfde is als le Mont Michel in Frankrijk.

In de haven van Newlyn draait alles om vis. Aan de pontoons van de (jacht)haven liggen oude vissersboten. Hier ruikt het naar het oude IJmuiden. De havenmeester (3 tanden in zijn mond en besmeurde werkschoenen) gaf aan dat honden niet op de steiger mogen ivm de hygiene. Dat wil zeggen dat je de hond 75 meter moet tillen! (dus met de bijboot).

Newlyn vissersboot

Zondag 31 juli: Trengwaiton

De mooie sub-tropische tuinen van Trengwaiton bezocht.

Wat doet een engelsman die zijn paraplu vergeten is?

We hoorden van andere zeilers in de haven dat ze pas bij de derde poging om Land's End heen konden vanwege de ruige zee en de mist. Ook waren er mensen die weer terug waren gevaren omdat de zee onderweg naar de Scillies te ruig werd!