Corpach naar Portree (Eiland Skye)

Vrijdag 10 juni: Corpach naar Oban
Samen met de Jollie Ollie opgevaren. Loch Linnhe heeft aan beide kanten ruige bergtoppen en prachtige vergezichten. Na 7 mijl heeft Loch Linnhe een vernauwing waar het behoorlijk kan stromen. Onderweg een aantal keren dolfijnen en zeehonden gezien. Oliver heeft veel foto's van onze boot gemaakt en wij van zijn boot.

Helaas was er te weinig wind (en nog tegen ook) om te zeilen. Bij een poging om te zeilen zie je op de kaartplotter de ETA (verwachte aankomsttijd) zomaar oplopen naar 03.00 uur de volgende dag. Nhna, zo fanatiek zijn we niet. Motor aan dus.

Oban is een mooi druk stadje met uitzicht op het ruige eiland Kerrera. De jachthaven van Oban ligt op Kerrera en er gaat ieder uur een klein bootje heen-en-weer. Op Kerrera staat maar een handjevol huizen.

Dit vond ik zo een mooi gezicht. Deze boot staat op allemaal losse stempels.

Lange avondwandeling gemaakt. Het wordt maar niet echt donker. Wat een baai!!!

Zaterdag 11 juni: Oban

Met Ursa een lange wandeling over het eiland gemaakt. Het was een natte tocht door poeltjes met gele lissen en klauteren naar de kale rotsen. Adembenemende uitzichten.

De harde storm heeft hier goed huisgehouden. De bomen in Oban zijn bruin omdat al het jonge blad kapot is gewaaid. Acht boten zijn van hun moorings geslagen. Slepers die in Oban schuilden hebben zeven boten terug kunnen duwen naar veilig water. Deze mooie boot konden ze niet redden. Het doet pijn om de boot zo te zien liggen op de rotsen. Een local vertelde ons dat de boot net terug was van de werf waar een vorige schade voor 60.000 pond was hersteld....

In Oban werd de Charity Fair gehouden. Overal kraampjes met zelfgebakken taarten, ballonnen, kleurige vogelhuisjes en ander huisvlijt. Een doedelzakband denderde door de straten gevolgd door schoolklasjes in schooluniform. Er hing een goede sfeer.

Zondag 12 juni: Oban naar Tobermory

We gaan weer noordwaarts door de Sound of Mull. Lekker gezeild en weer dolfijnen en zeehonden gespot. Rainer voer vandaag met ons op.

Deze zeilvoering is favoriet, gaat vaak net zo hard als alle zeilen op.

Bij aankomst in Tobermory voeren Bob en Angela net weg. JP herkende de boot en riep ze op VHF16 op. Ze gaan ankeren in Loch Salen maar komen morgen terug. Wij zijn aan een mooring gaan liggen in de baai. Ursa was dolblij dat de rubberboot weer werd opgeblazen. Door het stadje geslenterd en een lekkere Guinness gedronken op een terrasje.

Tobermory is beroemd door zijn fel gekleurde huizen. In Schotland is een tv-serie voor kleuters die zich in Tobermory afspeelt. Het gaat over een familie die woont in het rode huis, met een rode auto en ze dragen rode kleding en hebben een rode kat. De buren hebben een blauwe auto, dragen blauwe kleding en hebben een blauwe hond.

Maandag 13 juni: Tobermory

JP is plotseling behoorlijk ziek en misselijk. Waarschijnlijk is de visschotel niet goed gevallen. Tegen de avond ging het gelukkig weer wat beter.

Zo voelde JP zich vandaag

Met Ursa een mooie wandeling door het Aros park gemaakt waar het vol staat met rhododendrons. Mooi uitzicht over de baai waar we aan een mooring liggen.

Dinsdag 14 juni: Tobermory

Aan de haven staat de Tobermory Distillery. Als je bij de deur je hoofd naar binnen steekt wordt je al dronken van geur! Hier worden de letters opnieuw geplaatst. De oude staan er nog vaag onder, zodat na een glaasje of wat er toch geen fouten gemaakt kunnen worden.

Ursa werd vreselijk verwend door Bob. Ze mocht zelfs op het kussen in de kuip naast hem liggen. Bob en Angela gaan morgen naar het zuiden, dus dat wordt afscheid nemen.

Woensdag 15 juni: Tobermory naar Mallaig

Atlantische deining bij het verlaten van de Sound of Mull. Rechts van ons het meest westelijke puntje van het vasteland van Schotland (Point of Ardnamurchan) en aan de horizon de eilanden Muck, Eigg en Rhum. Fluitend zeilden we naar het noorden. Wat een mooie tocht.

De volgens de persberichten in mei 2011 te openen nieuwe haven van Mallaig bestond nog niet. Een hoop stenen met wat bouwhekken erom heen was alles wat er lag. In de CCC pilot staat dat je Mallaig moet mijden omdat de vissers een hekel hebben aan de Yachties. Ze varen extra hard langs de geankerde schepen en er is geen goede plek om je bijboot aan de kant te krijgen. Waarschijnlijk hebben ze de nieuwe jachthaven ook tegengewerkt. Tja, wat nu? Gelukkig waren er wel een aantal nieuwe moorings geplaats.

Met rubberlaarzen aan lukte het toch om met de bijboot aan de kant te komen. Tja, Ursa moet toch haar behoefte doen.

Ursa in haar hut, heel tevreden

Donderdag 16 juni: Mallaig naar Kyleakin

Geen idee waar we moesten betalen voor de overnachting. Dus zonder betalen weggevaren. Tussen het eiland Skye en het vast land loopt een smal stuk water, Kyle Rhea, waar het 8 knopen stroomt met springtij (morgen). Ook zijn er draaikolken en rips. We kwamen precies bij de ingang op het moment van laagwater. Zo pakten we de vloedstroom door het gat op. Bij de rips krioelde het van de zeehonden die aan het jagen waren.

In Kyleakin waren veel plaatsen aan het pontoon ingenomen door vissersbootjes. JP kon de boot net in een vrij gat prakken. De buurman begon hele verhalen over otters en liet een filmpje op zijn telefoon zien van een otter die gisteren op de steiger liep.

Vanaf de boot kijken we op de resten van de 13e eeuwse wachttoren. Met eb zijn we er naar toe geklauterd. Heel lang op een muur van de toren over het water zitten turen.

Bij Saucy Mary een pubmeal gegeten. Alle vissers die we vandaag gezien hebben hingen er aan de bar.

Vrijdag 17 juni: Kyleakin

Een van de weinige bossen van ligt Skye ligt achter Kyleakin. Ursa rook herten en was niet te houden. Tussen de bomen waren velden met heide en veenmos. Het rook er heel lekker.

Regen. Echt zo een middag om vroeg aan de whisky te gaan en vanuit de deksalon otters te spotten op de steiger. De buurman zat op zijn kleine zeilbootje (met de schotse ruit gordijntjes) accordeon te spelen. Het is springtij en we spoelen net niet over het randje van de kade.

Zaterdag 18 juni: Kyleakin naar Portree

Enkele accu's waren behoorlijk leeg dus het was niet zo'n gek idee om het eerste stuk even te motoren. We haalden na 10 minuten een zeilbootje in dat een uur voor ons vertrokken was uit de haven. De man moest ontzettend lachen en schreeuwde naar ons dat hij met de wind van achteren wel min twee knopen voer (dus door de stroom terug werd geduwd). Na de bocht werd de stroom al minder en na een uur heeft JP alle zeilen gehesen. Lekker vaartje van 5,9 knopen zonder dat de boot erg schuin lag.

We zeilden lekker en genoten van de prachtige bergruggen van de Cuillin Mountains en de vele eilandjes naar Skye (Hebriden).

In de baai van Portree waren de visitermoorings ver van de kade. JP vroeg aan een man die moorings aan het controleren was of we aan een local mooring konden. Hij gaf ons zijn mooring.... Wat we toen nog niet wisten was dat we een probleem hadden met de motor en drie dagen bleven liggen.

De hele middag was er doedelzakmuziek op de kade in verband met de Schotse bruiloft in een pub. Wat een fantastische sfeer. Biertje erbij en genieten op ons drijvend priveterrasje.

Zondag 19 juni: En nu?
Terwijl Ursa en ik naar Sleat waren, het zuidelijke deel van het eiland Skye, lag JP op zijn buik met de kop in het motorluik. De motor schudde gisteren nogal en dat hoort niet. Hij vond uiteindelijk de reden. Een gescheurde motorsteun.

Wat nu???

Inverness naar Corpach

Zaterdag 4 mei: Inverness naar Drumnadrochit

Nog snel even groenten, brood en hondevoer ingeslagen bij de Co-op. Bij elke kassa zat een man en stond een meisje de boodschappen in te pakken. De meisjes droegen een strik in het haar en een kort jurkje met gouden streep. Heel snoezig.

Het Caledonian Canal heeft 29 sluizen is bijna 100 km lang met een niveauverschil van 32 meter! Eerst omhoog en halverwege weer omlaag. De meeste zijn in een groep achter elkaar (staircases). Vanmorgen de Muirtown staircase (3 stuks achter elkaar).

Hier ligt de “Dopo Domani” (spel dat maar eens over de marifoon!) de catamaran van Richard en Caroline in de sluis.

JP staat op de boot en ik boven op de sluis. Nadat de sluis is volgelopen en de deur open helpt de sluiswachter mij de boot naar de volgende sluis te trekken. De sluiswachter vond de naam van onze boot “exotisch” (!!!?????).

Op de waterkaart stond “Weir”. We hadden geen idee wat het was (weird?). Tot we de weir zagen. Het is een overstort van het kanaal naar de oorspronkelijke rivier. Het ziet er heel raar uit.

Na de sluis van Dochgarroch voeren we het Loch Ness op. De wind stond helemaal goed (normaal is de wind hier tegen) en we zeilden met een lekker muziekje op tussen de bergen. De dieptemeter gaf 185 meter aan! Het monster liet zich gelukkig niet zien.

In de baai bij het beroemde kasteel Urquhart is een minihaventje waar we tegen de pier aan zijn gaan liggen.

Whisky om te vieren dat we op Loch Ness zijn.

Zondag 5 juni: Drumnadrochit naar Fort Augustus

Vroeg opgestaan om een stuk van de Great Glen Ways te lopen. Het pad steeg snel en liep door weiden (hekjes door), berkenbos en dennebos. Mooi uitzicht op Urquhart Castle en Loch Ness.

S'Middags dicht langs het kasteel gezeild op weg naar Fort Augustus.

Het duurde een behoorlijke tijd voor we geschut konden worden in de 5 sluizen. Het stadje Fort Augustus leek wel Volendam met al die Japanners. We staan minimaal 300x op de foto. Om half 8 achter de sluizen aan de kanosteiger vastgelegd voor de nacht. Kon net.

Maandag 6 juni: Fort Augustus naar Cullochy

Ursa en ik zijn naar de sluis van Kytra gelopen terwijl JP er naar toe voer. Veel vogels gezien en gehoord onderweg. Langs het water van de kanalen groeit de gele brem zeer uitbundig.

Ursa loopt vaak met een "tak" te slepen. Deze mocht ze echter niet meenemen (zie tekst op de stam).

Het sluisje in Kyrtra heeft 3x een prijs gewonnen in de wedstrijd “het mooiste sluisje van de British Waterways Scotland”. Oordeel zelf.

Voor de honden staat er een bakje water op een plateautje naast het sluiswachtershokje. Ursa was echter meer geintereseerd in de lunch van de sluiswachter.

Daar komt de Scottish Lady aan.

In de sluis.

Het sluiswachtershuisje staat leeg. Ik wou niet meer verder....... Vandaag heeft de boot dus een recordafstand van 2 mijl afgelegd!!!

Achter het huisje stroomt de beek en ziet het blauw van de blue bells. In april was het voorjaar in Nederland. Vervolgens wandelden we in het voorjaar in Engeland en nu is het hier in het noorden van Schotland voorjaar. Heel bijzonder!

Dinsdag 7 juni: Kytra naar Cullochy
Mooie wandeling langs het kanaal naar de volgende sluis.

 We waren vannacht de enige boot aan het pontoon voor de sluis van Cullochy. Dit sluisje verdient ook een prijs. Zo keurig onderhouden met bloembedjes. Onder de dakgoot van het werkhuisje nestelen zwaluwen die druk heen en weer vlogen.

Sluisje vol...

....sluisje leeg.

Woensdag 8 juni: Cullochy naar Laggan
JP is verder gevaren zonder Ursa en mij over Loch Oich.

Wij wandelden een stuk van de Great Glen Ways langs een oude spoorlijn. De in 1946 opgeheven spoorlijn staat vol met varens en de bomen en stenen zijn bedekt met vele soorten mos. Ontelbaren beekjes stromen van de bergen af. Enorme rhododendrons groeien langs het pad. Alles dampt hier van het vocht.

We wilden wat bier en dergelijke inslaan en zochten een winkeltje. Op de Michellinkaart staat een stipje met de naam Laggan. De stip is echter geen stadje maar een stuk of 4 boerderijen. Het uitzicht was wel adembenemend en het was er muisstil.

Ceann Loch bij Laggan

Donderdag 9 juni: Laggan naar Banavie:

Na 30 jaar dan toch nog de top van de Ben Nevis (1344 meter) zien? Extra vroeg vertrokken omdat het volgens windfinder bewolkt zou worden. De vorige keer dat ik hier een week was heb ik de top niet gezien. Vandaar dat ik de berg sindsdien de Ben Nevel noem. Maar nu dan toch geluk. We voeren de bocht om en daar was de Ben Nevis. Met sneeuw en al! En voor wel 3 minuten. Daarna hing er weer een dikke wolk omheen.

We liggen aan een ponton bij de bovenste trap van de Neptunes staircase.

Aan het begin van de reis lag er een klein bootje in Lowestoft dat ook de ronde doet. Het is het bootje van Oliver Rolfix. Hij doet de ronde om fondsen te werven voor de strijd tegen kanker (www.olivers-travels.co.uk ). Onderweg zorgt hij ervoor dat hij in de locale kranten komt met een artikel. Hij wil graag een stuk met ons opvaren zodat wij foto's kunnen nemen van zijn boot, maar ook voor de veiligheid.

Vrijdag 10 juni: Banavie naar Copach
Wereldafstand afgelegd vandaag (2 mijl) maar wel een hele ervaring om Neptunes Staircase af te dalen. Acht sluizen en 20 meter omlaag! Het was koud en het regende. JP had een pot thee voor mij gezet zodat ik met het touw in 1 hand en een kop thee in de andere hand stond.

De Neptunes trappen (geleend van internet)

idem

We mochten in het bassin voor de zeesluis blijven voor de nacht. Het klaarde s'middags op. De Ben Nevis kwam helemaal te voorschijn! Met de verrekijker kon je het pad naar boven zien en de mensen in de sneeuw. Ik moest mij inhouden.... Leuk gesprek gehad met de bewoners van het oude sluiswachtershuis. Die vertelden ook dat de Ben nogal onderschat wordt en er jaarlijks mensen niet levend vanaf worden gehaald. Zo ligt de Ben in het zonnetje en zo is het een dichte koude mist met harde wind.

Ben Nevis met sneeuw op de top

Bij de CO-OP was Oliver aan het dubben of hij spaghetti of spaghetti zou maken. Ik nodigde hem uit om bij ons te eten. Hij wou liever zelf eten koken omdat het anders te veel werk voor mij zou zijn (alsof het uitmaakt of je voor twee of drie kookt). Hij nam na twee keer vragen de uitnodiging niet aan maar wou wel graag zijn gehakt voor de spaghetti bij mij braden. Dat was dus een rare situatie omdat ik moest wachten met eten koken tot hij klaar was. Later bedacht ik dat Engelsen uit beleefdheid blijven weigeren maar wel graag willen. En Hollanders denken dan, nou dan niet.

Na het eten liet ik Oliver zien waar wij nog naar toe willen. Ik had de grote Michelin wegenkaart van Schotland opengevouwen als overzichtskaart. Hij had geen idee waar we zaten op deze enorme kaart en verdween er helemaal achter. Oliver heeftliever een kaart van Schotland op A4-formaat, dan ben je sneller door Schotland. We lagen in een deuk.

Hier een derde van de kaart