Corpach naar Portree (Eiland Skye)

Vrijdag 10 juni: Corpach naar Oban
Samen met de Jollie Ollie opgevaren. Loch Linnhe heeft aan beide kanten ruige bergtoppen en prachtige vergezichten. Na 7 mijl heeft Loch Linnhe een vernauwing waar het behoorlijk kan stromen. Onderweg een aantal keren dolfijnen en zeehonden gezien. Oliver heeft veel foto's van onze boot gemaakt en wij van zijn boot.

Helaas was er te weinig wind (en nog tegen ook) om te zeilen. Bij een poging om te zeilen zie je op de kaartplotter de ETA (verwachte aankomsttijd) zomaar oplopen naar 03.00 uur de volgende dag. Nhna, zo fanatiek zijn we niet. Motor aan dus.

Oban is een mooi druk stadje met uitzicht op het ruige eiland Kerrera. De jachthaven van Oban ligt op Kerrera en er gaat ieder uur een klein bootje heen-en-weer. Op Kerrera staat maar een handjevol huizen.

Dit vond ik zo een mooi gezicht. Deze boot staat op allemaal losse stempels.

Lange avondwandeling gemaakt. Het wordt maar niet echt donker. Wat een baai!!!

Zaterdag 11 juni: Oban

Met Ursa een lange wandeling over het eiland gemaakt. Het was een natte tocht door poeltjes met gele lissen en klauteren naar de kale rotsen. Adembenemende uitzichten.

De harde storm heeft hier goed huisgehouden. De bomen in Oban zijn bruin omdat al het jonge blad kapot is gewaaid. Acht boten zijn van hun moorings geslagen. Slepers die in Oban schuilden hebben zeven boten terug kunnen duwen naar veilig water. Deze mooie boot konden ze niet redden. Het doet pijn om de boot zo te zien liggen op de rotsen. Een local vertelde ons dat de boot net terug was van de werf waar een vorige schade voor 60.000 pond was hersteld....

In Oban werd de Charity Fair gehouden. Overal kraampjes met zelfgebakken taarten, ballonnen, kleurige vogelhuisjes en ander huisvlijt. Een doedelzakband denderde door de straten gevolgd door schoolklasjes in schooluniform. Er hing een goede sfeer.

Zondag 12 juni: Oban naar Tobermory

We gaan weer noordwaarts door de Sound of Mull. Lekker gezeild en weer dolfijnen en zeehonden gespot. Rainer voer vandaag met ons op.

Deze zeilvoering is favoriet, gaat vaak net zo hard als alle zeilen op.

Bij aankomst in Tobermory voeren Bob en Angela net weg. JP herkende de boot en riep ze op VHF16 op. Ze gaan ankeren in Loch Salen maar komen morgen terug. Wij zijn aan een mooring gaan liggen in de baai. Ursa was dolblij dat de rubberboot weer werd opgeblazen. Door het stadje geslenterd en een lekkere Guinness gedronken op een terrasje.

Tobermory is beroemd door zijn fel gekleurde huizen. In Schotland is een tv-serie voor kleuters die zich in Tobermory afspeelt. Het gaat over een familie die woont in het rode huis, met een rode auto en ze dragen rode kleding en hebben een rode kat. De buren hebben een blauwe auto, dragen blauwe kleding en hebben een blauwe hond.

Maandag 13 juni: Tobermory

JP is plotseling behoorlijk ziek en misselijk. Waarschijnlijk is de visschotel niet goed gevallen. Tegen de avond ging het gelukkig weer wat beter.

Zo voelde JP zich vandaag

Met Ursa een mooie wandeling door het Aros park gemaakt waar het vol staat met rhododendrons. Mooi uitzicht over de baai waar we aan een mooring liggen.

Dinsdag 14 juni: Tobermory

Aan de haven staat de Tobermory Distillery. Als je bij de deur je hoofd naar binnen steekt wordt je al dronken van geur! Hier worden de letters opnieuw geplaatst. De oude staan er nog vaag onder, zodat na een glaasje of wat er toch geen fouten gemaakt kunnen worden.

Ursa werd vreselijk verwend door Bob. Ze mocht zelfs op het kussen in de kuip naast hem liggen. Bob en Angela gaan morgen naar het zuiden, dus dat wordt afscheid nemen.

Woensdag 15 juni: Tobermory naar Mallaig

Atlantische deining bij het verlaten van de Sound of Mull. Rechts van ons het meest westelijke puntje van het vasteland van Schotland (Point of Ardnamurchan) en aan de horizon de eilanden Muck, Eigg en Rhum. Fluitend zeilden we naar het noorden. Wat een mooie tocht.

De volgens de persberichten in mei 2011 te openen nieuwe haven van Mallaig bestond nog niet. Een hoop stenen met wat bouwhekken erom heen was alles wat er lag. In de CCC pilot staat dat je Mallaig moet mijden omdat de vissers een hekel hebben aan de Yachties. Ze varen extra hard langs de geankerde schepen en er is geen goede plek om je bijboot aan de kant te krijgen. Waarschijnlijk hebben ze de nieuwe jachthaven ook tegengewerkt. Tja, wat nu? Gelukkig waren er wel een aantal nieuwe moorings geplaats.

Met rubberlaarzen aan lukte het toch om met de bijboot aan de kant te komen. Tja, Ursa moet toch haar behoefte doen.

Ursa in haar hut, heel tevreden

Donderdag 16 juni: Mallaig naar Kyleakin

Geen idee waar we moesten betalen voor de overnachting. Dus zonder betalen weggevaren. Tussen het eiland Skye en het vast land loopt een smal stuk water, Kyle Rhea, waar het 8 knopen stroomt met springtij (morgen). Ook zijn er draaikolken en rips. We kwamen precies bij de ingang op het moment van laagwater. Zo pakten we de vloedstroom door het gat op. Bij de rips krioelde het van de zeehonden die aan het jagen waren.

In Kyleakin waren veel plaatsen aan het pontoon ingenomen door vissersbootjes. JP kon de boot net in een vrij gat prakken. De buurman begon hele verhalen over otters en liet een filmpje op zijn telefoon zien van een otter die gisteren op de steiger liep.

Vanaf de boot kijken we op de resten van de 13e eeuwse wachttoren. Met eb zijn we er naar toe geklauterd. Heel lang op een muur van de toren over het water zitten turen.

Bij Saucy Mary een pubmeal gegeten. Alle vissers die we vandaag gezien hebben hingen er aan de bar.

Vrijdag 17 juni: Kyleakin

Een van de weinige bossen van ligt Skye ligt achter Kyleakin. Ursa rook herten en was niet te houden. Tussen de bomen waren velden met heide en veenmos. Het rook er heel lekker.

Regen. Echt zo een middag om vroeg aan de whisky te gaan en vanuit de deksalon otters te spotten op de steiger. De buurman zat op zijn kleine zeilbootje (met de schotse ruit gordijntjes) accordeon te spelen. Het is springtij en we spoelen net niet over het randje van de kade.

Zaterdag 18 juni: Kyleakin naar Portree

Enkele accu's waren behoorlijk leeg dus het was niet zo'n gek idee om het eerste stuk even te motoren. We haalden na 10 minuten een zeilbootje in dat een uur voor ons vertrokken was uit de haven. De man moest ontzettend lachen en schreeuwde naar ons dat hij met de wind van achteren wel min twee knopen voer (dus door de stroom terug werd geduwd). Na de bocht werd de stroom al minder en na een uur heeft JP alle zeilen gehesen. Lekker vaartje van 5,9 knopen zonder dat de boot erg schuin lag.

We zeilden lekker en genoten van de prachtige bergruggen van de Cuillin Mountains en de vele eilandjes naar Skye (Hebriden).

In de baai van Portree waren de visitermoorings ver van de kade. JP vroeg aan een man die moorings aan het controleren was of we aan een local mooring konden. Hij gaf ons zijn mooring.... Wat we toen nog niet wisten was dat we een probleem hadden met de motor en drie dagen bleven liggen.

De hele middag was er doedelzakmuziek op de kade in verband met de Schotse bruiloft in een pub. Wat een fantastische sfeer. Biertje erbij en genieten op ons drijvend priveterrasje.

Zondag 19 juni: En nu?
Terwijl Ursa en ik naar Sleat waren, het zuidelijke deel van het eiland Skye, lag JP op zijn buik met de kop in het motorluik. De motor schudde gisteren nogal en dat hoort niet. Hij vond uiteindelijk de reden. Een gescheurde motorsteun.

Wat nu???