Zondag 22 mei: Abroath Abbey
Wat een prachtige haven, lekker vlak water.
Welverdiende rustdag. De Arbroath Abbey bezocht. Een 13e eeuwse Abdij die opgetrokken is uit de rode Devonian zandstenen van de kust.
Tijdens een hoosbui bij de beheerster een bakkie gedaan. Ze wist veel te vertellen over de beroemde "Declaration of Arbroath" een korte brief aan de Paus bedoeld om de onafhankelijkheid van Schotland van Engeland te bevestigen in 1320. Voorzien van lintjes met de zegels van alle vooraanstaande lui. Voor de Amerikaanse onafhankelijkheidsverklaring is goed gekeken naar die van Arbroath!
Abroath is ook beroemd om zijn smokey's (gerookte vis). Bij de haven kun je kiezen uit zes verschillende rokerijen met ieder een eigen (geheim) recept. Wij hadden vandaag de gerookte schelvis met anijsachtige smaak.
Maandag 23 mei: Storm
Daar gaan we weer. Er bouwt zich een storm op. JP, Bob en Rainer zijn naar Dundee om dongels te kopen. Onderweg lagen er omgewaaide bomen. Ursa werd ook onrustig door de wind en ging auto's opjagen langs de strandweg.
Rainer heeft windstoten van 45 knopen (windkracht 10) gemeten. Iedereen was blij in een beschutte haven te liggen.
Bij de Forties (waar we zaterdag waren) worden morgen uitschieters met windkracht 12 voorspeld met hoge golven.
De heren zijn maar naar de kroeg gegaan. Angela kwam bij mij een wijntje drinken.
Dinsdag 24 mei: Landslides
Van Arbroath naar het noorden loopt een kliffenpad langs diepingesleten spleten, ingestorte grotten en een blowhole. Door de beukende zee waren landslides ontstaan en het pad afgesloten. Ik wou zo graag het pad volgen en ben door de Aardbeien kwekerijen naar de verschillende toegangen gelopen. De kassen bij de kliffen waren veranderd in verwrongen staal en kilometers plastic. Grote groepen mensen waren het aan het opruimen. Het waait vandaag stevig maar gelukkig niet zo hard als gisteren.
Ook de tweede toegang tot het pad was gesloten. Er kwamen 3 mannen aangestrompeld van de klif. De middelste had zijn been lelijk gebroken. Pas bij de derde toegang kon ik op het pad komen. Het was de moeite waard!
In Auchmithie miste ik net de bijna laatste bus om 16.30 uur. Dat wordt 2 uur over de weg terug lopen of wachten tot 22.30 uur. Omdat er geen pub was toch maar gaan lopen. Wel vond ik het But an' Ben vakantiehuisje uit het (strip + kook)boek van Ma Broon (uit Glasgow) dat ik gisteren had gekocht.
Woensdag 25 mei: Arbroath naar Stonehaven
Windkracht 4-5, ZZO, dat wordt een fijn zeildagje. We schoten op lekker op en genoten van de mooie kliffen. Tot we na 2 uur varen het weerbericht op de marifoon beluisterden. Voor vandaag windkracht 10 in het gebied waar wij voeren. We keken elkaar bleekjes aan. Dat kan toch niet waar zijn! Terug naar Arbroath is geen optie omdat de havendeur dicht is en pas over een uurtje of 8 weer opengaat. En Stonehaven is niet aan te lopen met zulke harde wind. We wilden het niet geloven en vermoedde dat het de weerberichten van maandag waren. JP heeft de Aberdeen coastgard op kanaal 16 opgeroepen. Deze klonk wat gepikeerd omdat wij twijfelden aan hun weerbericht en vroeg ons even te wachten. Gelukkig, ze hadden inderdaad het weerbericht van maandag 23 mei voorgelezen. PFFFFFFF.
De rest van de reis was prachtig. Zelfs de honderden krabbenkorven met de miniscule vlaggetjes en ondergetrokken bal (zie foto) waren peanuts. Al moet je er niet overheenvaren want dan krijg je het touw in de schroef (hier hebben ze mesjes op de schroef ).
Stonehaven is een getijdehaven (4 meter verschil tussen eb en vloed). De boot ligt aan lange lijnen en Ursa kan alleen de kant op bij hoog water. Daarom heeft JP de bijboot opgeblazen. Ursa kan vanaf een trap zo in de bijboot springen.
Omdat de boot niet alleen stijgt en daalt maar ook van voor naar achter gaat heeft JP met gewichten (stenen) aan de touwen de boot meer stabiliteit gegeven. Bij het strand staat een bord dat het verboden is stenen mee te nemen. Dus hij heeft ze geleend. Het hielp goed.
De zoon van de reddingsbootkapitein Haasnoot uit IJmuiden werkt bij het Marine Rescue Centre en heeft vorige week een groep uit IJmuiden getraind. Aardige man. JP hielp hem even met de gele boot.
In de Ship-Inn een lekkere Guinness gedronken en een prima hapje gegeten.
http://www.undiscoveredscotland.co.uk/stonehaven/stonehaven/index.html
Donderdag 26 mei: Oogjes
Door de harde wind maandag was er zand (nou ja, beter is grind) in de ogen van Ursa gekomen. Ze had licht ontstoken ogen. De havenmeester is een hondenliefhebber en heeft ons naar de dierenarts (Vet heet dat hier) in het dorp verderop gebracht. De vrouw die Ursa even vasthoudt voor de foto had geen dier mee, maar liep mank de behandelkamer in..(?)
Ursa kreeg fluoriserende druppels in haar ogen en natuurlijk gaf haar neus ook licht! Gelukkig geen beschadigingen in het oog.
S'Middags over een smal klifpad naar het Dunnottar Castle gelopen. Het kasteel ligt op een imposante klif en was het veiligste kasteel van Schotland. Daarom werden de kroonjuwelen hier bewaard.
Het lijkt net een kasteel uit een film.
Vrijdag 27 mei: Bamse
Het woei hard en ik ben van de boot gevlucht. De boot ging langs de kade heel snel van links naar rechts (2 meter), schommelde van bakboord naar stuurboord en bewoog ook nog met het tij mee.
Ik lees op vakantie graag boeken die zich in die omgeving afspelen. Bamse gaat over een Sint-Berhard uit Montrose die in WO-II de mascotte was van een mijnenjager. Hij zorgde ook dat de bemanning na een avondje stappen weer de weg terug vond. Ursa en ik zijn met de bus naar Montrose gegaan. En hier is het standbeeld van Bamse met Ursa!
Langs havens, door bos, park, beek, over strand, door de stad en over de golfbaan gelopen. In Montrose was al in 1600 een golfbaan. Zere voeten en was blij dat ik in de trein terug zat. Extra waar voor mijn geld want de trein stopte niet in Stonehaven maar pas in Aberdeen. De conducteur had al van een andere passagier gehoord dat ook ik er in Stonehaven uit had gemoeten. Kreeg een aantekening op mijn kaartje en mocht terug met een trein die gereserveerd was en nog enkele vrije plekken had. Ik werd opgevangen door een vrouw die mij naar de trein bracht. Wat een service!
Zaterdag 28 mei: Stonehaven naar Peterhead (37 mijl)
Rustig tochtje naar Peterhead. Mooie kust. De jachthaven is aan de voet van een gevangenis. Je kan er wel mooi wandelen.
Zondag 29 mei: Wasdag
Het gewone leven gaat door. Vandaag de was gedaan. Beste wasmachine en droger tot nu toe. Het zijde laken vastgehouden buiten in de wind. Met 10 minuten was het droog. Ursa werd vandaag achterna gezeten door een konijn!
Maandag 30 mei: Peterhead naar Whitehills (37 mijl)
Vanaf het oosterlijkste puntje van Schotland naar het voor ons noordelijkste puntje van deze vakantie gevaren. We voeren vlak onder de kust. Wat zwom er naast de boot voor een vage wezens? We keken net niet snel genoeg tijdens een regenbui. Er zijn hier dolfijnen, laten we het daar maar op houden. We waren bij Rattrey Head met dood tij, dus geen last van de stromingen en wervelingen aldaar. Vlak bij de mooie vuurtoren bij Kinnairds Head een rare gewaarwording. Volgens de AIS voeren we over een boot heen, maar we zagen geen boot.
Ursa vertelt: "Regen. En hoe gaat dat op de boot? Wel, Marion en ik gaan dan naar binnen, lekker droog en warm. JP blijft buiten (zijn regenjas is duurder, dus beter). Af en toe werpt Marion wat lekkers naar buiten en vraagt of het nog gaat. Ik hou vanaf de binnenstuurstand de krabbekorven met de drijvers in de gaten. Marion zit wat op de AIS te staren".
De dorpjes onder en tegen de klippen zijn hier wonderschoon.
De aanloop van het haventje van Whitehills was spannend omdat het laagwater was. We moesten strak tegen de pier binnenlopen en dan een zeer korte bocht de haven indraaien (in het midden van de foto zie je het witte vuurtorentje en rechts ervan een witte paal, daartussen mikken voor de haveningang).
Het is weer een fantastisch autentiek haventje. Wij liggen niet in de jachthaven maar bij de vissersbootjes. Leuke ontvangst door de havenmeester.
We zijn naar de top van de heuvels gelopen. Het was zeer helder weer en we konden de hoge bergen aan de andere kant van de Moray Firth zien.
Dinsdag 31 mei
Het water in de haven is zo glashelder dat je bij vloed de bodem kan zien liggen op 5 meter. Tegen de kademuur zat een grote rode zeester en tussen het kelp zijn kleine anemoontjes te zien.
Naar Banff gelopen over het strand. Bij de tourist information gezellig gepraat met de beheerster. Ze had ons gisteren vanuit haar huis in Gardentown voorbij zien zeilen.
Ursa heeft een halve meter worstjes gestolen bij de dierenwinkel. De eigenaresse moest er gelukkig om lachen.
Lange wandeling in de Woodlands bij het Duff House in Banff gemaakt. In het dal kronkelde de rivier (zalmvissteigers) en daarna over de hoge oude Alvah brug en over het terrein van de Macduff Distileerderij (William Lawson Whisky). Terug in Banff kwam ik de havenmeester tegen. Die gaf ons een lift naar de haven.
Whitehills is een soort Asterix en Obelix dorpje. Ze hebben een zelfbestuur en willen niets met de regering te maken hebben. Alles gaat heel gemoedelijk en het is zeer schoon op straat. Mooie bloemperkjes, overal bankjes en de haven is ook van iedereen.
Wat een prachtige haven, lekker vlak water.
 |
| De Scottish Lady ligt in het midden van de foto. |
 |
| Vanaf de kant gezien: de pieren en links de haveningang. Hier zakt het water al aardig. |
Welverdiende rustdag. De Arbroath Abbey bezocht. Een 13e eeuwse Abdij die opgetrokken is uit de rode Devonian zandstenen van de kust.
Tijdens een hoosbui bij de beheerster een bakkie gedaan. Ze wist veel te vertellen over de beroemde "Declaration of Arbroath" een korte brief aan de Paus bedoeld om de onafhankelijkheid van Schotland van Engeland te bevestigen in 1320. Voorzien van lintjes met de zegels van alle vooraanstaande lui. Voor de Amerikaanse onafhankelijkheidsverklaring is goed gekeken naar die van Arbroath!
Abroath is ook beroemd om zijn smokey's (gerookte vis). Bij de haven kun je kiezen uit zes verschillende rokerijen met ieder een eigen (geheim) recept. Wij hadden vandaag de gerookte schelvis met anijsachtige smaak.
Maandag 23 mei: Storm
Daar gaan we weer. Er bouwt zich een storm op. JP, Bob en Rainer zijn naar Dundee om dongels te kopen. Onderweg lagen er omgewaaide bomen. Ursa werd ook onrustig door de wind en ging auto's opjagen langs de strandweg.
Rainer heeft windstoten van 45 knopen (windkracht 10) gemeten. Iedereen was blij in een beschutte haven te liggen.
Bij de Forties (waar we zaterdag waren) worden morgen uitschieters met windkracht 12 voorspeld met hoge golven.
De heren zijn maar naar de kroeg gegaan. Angela kwam bij mij een wijntje drinken.
Dinsdag 24 mei: Landslides
Van Arbroath naar het noorden loopt een kliffenpad langs diepingesleten spleten, ingestorte grotten en een blowhole. Door de beukende zee waren landslides ontstaan en het pad afgesloten. Ik wou zo graag het pad volgen en ben door de Aardbeien kwekerijen naar de verschillende toegangen gelopen. De kassen bij de kliffen waren veranderd in verwrongen staal en kilometers plastic. Grote groepen mensen waren het aan het opruimen. Het waait vandaag stevig maar gelukkig niet zo hard als gisteren.
Ook de tweede toegang tot het pad was gesloten. Er kwamen 3 mannen aangestrompeld van de klif. De middelste had zijn been lelijk gebroken. Pas bij de derde toegang kon ik op het pad komen. Het was de moeite waard!
Onderweg afgedaald naar het strand. De keitjes zijn zo mooi rond. Op een grote steen een broodje gegeten. Naar een grot geklauterd. Ursa is net een berggeit zo makkelijk springt ze van steen naar steen.
In Auchmithie miste ik net de bijna laatste bus om 16.30 uur. Dat wordt 2 uur over de weg terug lopen of wachten tot 22.30 uur. Omdat er geen pub was toch maar gaan lopen. Wel vond ik het But an' Ben vakantiehuisje uit het (strip + kook)boek van Ma Broon (uit Glasgow) dat ik gisteren had gekocht.
Woensdag 25 mei: Arbroath naar Stonehaven
Windkracht 4-5, ZZO, dat wordt een fijn zeildagje. We schoten op lekker op en genoten van de mooie kliffen. Tot we na 2 uur varen het weerbericht op de marifoon beluisterden. Voor vandaag windkracht 10 in het gebied waar wij voeren. We keken elkaar bleekjes aan. Dat kan toch niet waar zijn! Terug naar Arbroath is geen optie omdat de havendeur dicht is en pas over een uurtje of 8 weer opengaat. En Stonehaven is niet aan te lopen met zulke harde wind. We wilden het niet geloven en vermoedde dat het de weerberichten van maandag waren. JP heeft de Aberdeen coastgard op kanaal 16 opgeroepen. Deze klonk wat gepikeerd omdat wij twijfelden aan hun weerbericht en vroeg ons even te wachten. Gelukkig, ze hadden inderdaad het weerbericht van maandag 23 mei voorgelezen. PFFFFFFF.
De rest van de reis was prachtig. Zelfs de honderden krabbenkorven met de miniscule vlaggetjes en ondergetrokken bal (zie foto) waren peanuts. Al moet je er niet overheenvaren want dan krijg je het touw in de schroef (hier hebben ze mesjes op de schroef ).
Stonehaven is een getijdehaven (4 meter verschil tussen eb en vloed). De boot ligt aan lange lijnen en Ursa kan alleen de kant op bij hoog water. Daarom heeft JP de bijboot opgeblazen. Ursa kan vanaf een trap zo in de bijboot springen.
 |
| Hier varen JP en Ursa in de rubberboot naar het strand. Op de voorgrond de krabbenkorven. |
 |
| Eb, onze boot valt dan om, deze boten vallen droog. |
Omdat de boot niet alleen stijgt en daalt maar ook van voor naar achter gaat heeft JP met gewichten (stenen) aan de touwen de boot meer stabiliteit gegeven. Bij het strand staat een bord dat het verboden is stenen mee te nemen. Dus hij heeft ze geleend. Het hielp goed.
In de Ship-Inn een lekkere Guinness gedronken en een prima hapje gegeten.
http://www.undiscoveredscotland.co.uk/stonehaven/stonehaven/index.html
Donderdag 26 mei: Oogjes
Door de harde wind maandag was er zand (nou ja, beter is grind) in de ogen van Ursa gekomen. Ze had licht ontstoken ogen. De havenmeester is een hondenliefhebber en heeft ons naar de dierenarts (Vet heet dat hier) in het dorp verderop gebracht. De vrouw die Ursa even vasthoudt voor de foto had geen dier mee, maar liep mank de behandelkamer in..(?)
Ierse terriers kunnen lachen, maar deze heeft wel een erge brede smile.
S'Middags over een smal klifpad naar het Dunnottar Castle gelopen. Het kasteel ligt op een imposante klif en was het veiligste kasteel van Schotland. Daarom werden de kroonjuwelen hier bewaard.
Het lijkt net een kasteel uit een film.
Leuk tochtje met de kinderwagen!
En een heel bijzonder herentoilet (binnenin is een nieuwe unit geplaatst).
Vrijdag 27 mei: Bamse
Het woei hard en ik ben van de boot gevlucht. De boot ging langs de kade heel snel van links naar rechts (2 meter), schommelde van bakboord naar stuurboord en bewoog ook nog met het tij mee.
Ik lees op vakantie graag boeken die zich in die omgeving afspelen. Bamse gaat over een Sint-Berhard uit Montrose die in WO-II de mascotte was van een mijnenjager. Hij zorgde ook dat de bemanning na een avondje stappen weer de weg terug vond. Ursa en ik zijn met de bus naar Montrose gegaan. En hier is het standbeeld van Bamse met Ursa!
Langs havens, door bos, park, beek, over strand, door de stad en over de golfbaan gelopen. In Montrose was al in 1600 een golfbaan. Zere voeten en was blij dat ik in de trein terug zat. Extra waar voor mijn geld want de trein stopte niet in Stonehaven maar pas in Aberdeen. De conducteur had al van een andere passagier gehoord dat ook ik er in Stonehaven uit had gemoeten. Kreeg een aantekening op mijn kaartje en mocht terug met een trein die gereserveerd was en nog enkele vrije plekken had. Ik werd opgevangen door een vrouw die mij naar de trein bracht. Wat een service!
Zaterdag 28 mei: Stonehaven naar Peterhead (37 mijl)
Rustig tochtje naar Peterhead. Mooie kust. De jachthaven is aan de voet van een gevangenis. Je kan er wel mooi wandelen.
Zondag 29 mei: Wasdag
Het gewone leven gaat door. Vandaag de was gedaan. Beste wasmachine en droger tot nu toe. Het zijde laken vastgehouden buiten in de wind. Met 10 minuten was het droog. Ursa werd vandaag achterna gezeten door een konijn!
Maandag 30 mei: Peterhead naar Whitehills (37 mijl)
Vanaf het oosterlijkste puntje van Schotland naar het voor ons noordelijkste puntje van deze vakantie gevaren. We voeren vlak onder de kust. Wat zwom er naast de boot voor een vage wezens? We keken net niet snel genoeg tijdens een regenbui. Er zijn hier dolfijnen, laten we het daar maar op houden. We waren bij Rattrey Head met dood tij, dus geen last van de stromingen en wervelingen aldaar. Vlak bij de mooie vuurtoren bij Kinnairds Head een rare gewaarwording. Volgens de AIS voeren we over een boot heen, maar we zagen geen boot.
Ursa vertelt: "Regen. En hoe gaat dat op de boot? Wel, Marion en ik gaan dan naar binnen, lekker droog en warm. JP blijft buiten (zijn regenjas is duurder, dus beter). Af en toe werpt Marion wat lekkers naar buiten en vraagt of het nog gaat. Ik hou vanaf de binnenstuurstand de krabbekorven met de drijvers in de gaten. Marion zit wat op de AIS te staren".
De dorpjes onder en tegen de klippen zijn hier wonderschoon.
De aanloop van het haventje van Whitehills was spannend omdat het laagwater was. We moesten strak tegen de pier binnenlopen en dan een zeer korte bocht de haven indraaien (in het midden van de foto zie je het witte vuurtorentje en rechts ervan een witte paal, daartussen mikken voor de haveningang).
Het is weer een fantastisch autentiek haventje. Wij liggen niet in de jachthaven maar bij de vissersbootjes. Leuke ontvangst door de havenmeester.
We zijn naar de top van de heuvels gelopen. Het was zeer helder weer en we konden de hoge bergen aan de andere kant van de Moray Firth zien.
Dinsdag 31 mei
Het water in de haven is zo glashelder dat je bij vloed de bodem kan zien liggen op 5 meter. Tegen de kademuur zat een grote rode zeester en tussen het kelp zijn kleine anemoontjes te zien.
Naar Banff gelopen over het strand. Bij de tourist information gezellig gepraat met de beheerster. Ze had ons gisteren vanuit haar huis in Gardentown voorbij zien zeilen.
Ursa heeft een halve meter worstjes gestolen bij de dierenwinkel. De eigenaresse moest er gelukkig om lachen.
 |
| Fontein in Banff |
Lange wandeling in de Woodlands bij het Duff House in Banff gemaakt. In het dal kronkelde de rivier (zalmvissteigers) en daarna over de hoge oude Alvah brug en over het terrein van de Macduff Distileerderij (William Lawson Whisky). Terug in Banff kwam ik de havenmeester tegen. Die gaf ons een lift naar de haven.
 |
Om 11 uur s'avonds is het nog niet donker. Op de pier was een vader met twee dochtertjes aan het vissen. Een grote rode kater zat belangstellend naast hun. Vissen is hier heel makelijk. Je gooit de hengel uit, de vis hapt en je haalt de vis binnen. Woensdag 1 juni Het was bladstil vanmorgen. Net voor we vanmorgen vertrokken begon het hard te waaien. Mogelijk 30 knopen wind. Geen haast hoor, we blijven. De web-log bijgewerkt en wat gewandeld. Ondanks de harde wind schijnt de zon heerlijk. |
 |
| In de verte de pier van de haveningang, op de voorgrond de prachtige geaderde rotsen |
 |
| Wat kan het hier hard waaien. Ursa's oren waaien er zowat af! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten