14 mei: Warkworth Castle
Het kasteel ligt hoog boven de rivier de Coquet die langzaam naar de Noordzee stroomt. Ik ben met Ursa langs de rivier gewandeld en via de achtertuinen van het dorp naar de middeleeuwse brug. Vandaar over een natuurpad door de duinen en over een klif naar Alnmouth gelopen. Prachtig uitzicht over de zee en veel wilde bloemen. Onderweg een 3x stortbui gehad. Tijdens het schuilen tegen de slingermuur (op mijn hurken met Ursa tussen mijn benen en de regenjas over ons heen) bleek dat ik met mijn rug (lang leve de moderne lage broeken) in de brandnetels zat... Alnmouth (en de bushalte) bleek aan de andere kant van het riviertje en er was geen brug te bekennen! Maar weer teruggelopen naar Warkworth. Daar in de pub een pot thee en een sandwich besteld. Een groep van 14 Schotten met gekke hoedjes op was in de familyroom een feestje aan het bouwen ter ere van het songfestival (?!). De enige vrije stoel was daar en ik werd uitgenodigd mee te feesten (al vonden ze het raar dat ik geen bier maar thee dronk). Ursa werd ontzettend verwend. Weer op de boot was Ursa blij dat ze weer in haar mand mocht.
De rotsen zijn hier ooit over de kop gegaan. Grillige vormen.
Op de kliffen is een grote golfbaan. JP zoekt balletjes in de afgrond
Warkworth Castle heeft een zeer mooi gerestaureerde Donjon uit de 15e eeuw waar de Percy's woonden (zie ook de T.V. Serie Blackadder met mr. Bean). De Percy's hielden van een wijntje en een varken aan het spit gezien de vele wijnkelders en de keukens met de enorme open haarden. Alles verbonden met de privevertrekken en de feestzaal door kleine gangetjes en wenteltrappen.
Het kasteel ligt hoog boven de rivier de Coquet die langzaam naar de Noordzee stroomt. Ik ben met Ursa langs de rivier gewandeld en via de achtertuinen van het dorp naar de middeleeuwse brug. Vandaar over een natuurpad door de duinen en over een klif naar Alnmouth gelopen. Prachtig uitzicht over de zee en veel wilde bloemen. Onderweg een 3x stortbui gehad. Tijdens het schuilen tegen de slingermuur (op mijn hurken met Ursa tussen mijn benen en de regenjas over ons heen) bleek dat ik met mijn rug (lang leve de moderne lage broeken) in de brandnetels zat... Alnmouth (en de bushalte) bleek aan de andere kant van het riviertje en er was geen brug te bekennen! Maar weer teruggelopen naar Warkworth. Daar in de pub een pot thee en een sandwich besteld. Een groep van 14 Schotten met gekke hoedjes op was in de familyroom een feestje aan het bouwen ter ere van het songfestival (?!). De enige vrije stoel was daar en ik werd uitgenodigd mee te feesten (al vonden ze het raar dat ik geen bier maar thee dronk). Ursa werd ontzettend verwend. Weer op de boot was Ursa blij dat ze weer in haar mand mocht.
15 mei: Hermitage
De hermitage is een in de rotsen uitgehakte kapel en alleen met een roeibootje te bereiken. De gids had 5 jaar niet gevaren en we dachten even dat hij erin bleef.
16 mei: Alnwick Castle
Leuke bustocht langs kustplaatsjes en koolzaadvelden bovenin een dubbeldekker. De boomtakken zwiepte tegen de ruiten, bukken... De eerste Harry Potterfilm is opgenomen in Alnwick Castle. Daarom kunnen kinderen er nu lessen in bezemsteelvliegen krijgen. Helaas vlogen ze net uit beeld.
Bij het kasteel is een enorme cascade en allerlei watergrapjes. Kinderen wilden bij deze fonteinen door de ijskoude stralen naar het "droge" midden. En pa maar aanwijzingen geven met zijn warme jas aan.
17 mei: Amble naar Eyemouth in Schotland(41 mijl)
Om 5.30 uur keken we elkaar slaperig aan. Uhh. Toch mooi op tijd vertrokken. De ruine van Dunstanburgh Castle en het kasteel van Bamburgh waren tijdens het varen te bewonderen.
We voeren tussen de beroemde Farne Islands door en langs Holy Island (Lindisfarne Priority).
Na Berwick-upon-Tweed moest de Schotse vlag gehesen (alleen konden we die niet zo gauw vinden). Voor de haven van Eyemouth ligt een hele lading kleine rotsjes en ondiepten. Viel gelukkig erg mee om de haven binnen te lopen. Het is een echte werkhaven vol oude visserboten en een werf.
Hier worden schepen met een touw naar de helling getrokken.
Rainer kwam naast ons liggen. Even later sloften een kudde monteurs met laarzen vol smeerolie over ons dek. Ai. Het lukte ze niet om de motor te maken.
18 mei: klifwandeling
De kliffen hier zijn enorm steil en staan vol met gele brem en engels gras(!) Fantastische wandeling gemaakt. Wat een uitzicht.
De rotsen zijn hier ooit over de kop gegaan. Grillige vormen.
Op de kliffen is een grote golfbaan. JP zoekt balletjes in de afgrond
Het is bijna springtij, de boten in de haven liggen bijna op het randje. JP heeft Rainer een tip gegeven voor de motor (brandstofleidingen ontluchten) en dat bleek inderdaad het probleem. Op de kop van de haven zijn een paar armetierige verveloze kermisattracties opgebouwd. Vandaag was de opening en meisjes liepen in korte jurkjes met blote armen (het is hier echt maar 12 graden). De spin en draaimolen kraken en piepen en monteurs in vette overals lopen de boel te smeren.
19 mei: verse vis
Op de jachtensteiger werd verse vis gefileerd. De restanten gingen weer het water in. Konden nog vis krijgen, maar ik had al eten gekocht.
20 mei: Eyemouth naar Arbroath (48 mijl) STORM
Vandaag het beloofde weergaatje. De weersvoorspellingen voor vandaag windkracht 5 Bft ZZW, dat klinkt goed! Om 7.00 uur vertrokken met alle zeilen op. We liepen als een speer. Voor ons zeilde Rainer, wat prettig was omdat we de Firth of Forth oversteken en voor ons geen land meer hadden om op te oriënteren. Edinburgh slaan we over (ik ben er al eens een hele week geweest en JP is geen stadsmens).
We hadden net 10 mijl gevaren toen de lucht plotseling gitzwart werd en het fors harder begon te waaien. JP haalde snel het grootzeil binnen en rolde de Genua in. De masten stonden te bonken en de verstaging had het zwaar te voorduren. Net te laat om ook nog snel een rif in de bezaan te zetten. Wat een geweld kregen we over ons heen. Het lukte JP toch om het rif te zetten, wel zo prettig om een steunzeil te hebben. De golven begonnen steeds hoger te worden, de regen striemde en de wind beukte. Dit waren dus windstoten van 35 knopen (windkracht 8). Het was niet meer mogelijk om op koers te blijven. Na enige tijd zijn we gaan bijliggen. De golven waren 3 meter hoog met enkele hogere. Binnen stond alles te schudden en er werd van alles gelanceerd. De boot kreeg enorme gooien en ik was blij dat ik stuurde. JP werd alle kanten uitgesmeten en toch wist hij nog de navigatie te doen, een boterham in mijn hand te proppen, Ursa gerust te stellen en plannen te maken. De golven werden steeds korter. Lastig als je er drie achter elkaar krijgt. De eerste loop je mooi op, maar de tweede pak je vol en de derde laat de boot enorm stuiteren. Hier kan geen pretpark aan tippen!
Teruggaan was geen optie omdat we Eyemouth alleen met hoog water in kunnen (dus vanavond), naar Edinburgh is tegen de storm in. Dan maar hopen dat het noodweer overtrekt en we de verloren tijd in kunnen halen zodat we op Arbroath binnen kunnen lopen (getijdehaven). We hadden allebei het -WAT DOE IK HIER- gevoel.
Pas na een uur werden wind en golven iets minder zodat we weer wat meer richting de koerslijn konden varen. Ik heb urenlang over bakboord naar de golven staan kijken om op tijd op te sturen bij de grote exemplaren. Zulke golven wil je niet van opzij krijgen. Rainer was ongerust omdat hij ons niet meer zag op de AIS en riep ons op VHF16 op. We waren door het noodweer 10 mijl uit elkaar geraakt!
Onderweg scheerden Jan-van-Genten over de golven en hele troepen papagaaiduikers gezien. Na 10 uur non-stop sturen kwamen we de haven van Arbroath binnen. Daar werden we opgevangen door de havenmeester en Bob en Angela die ons op de AIS handen gevolgd. Angela was blij dat we binnen waren en gaf ons een fles wijn om het te vieren. Rainer had bakken water in de (midden)kuip gekregen omdat hij geprobeerd had op koers te blijven. Zijn motor bleef het gelukkig doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten