2 juli 2011

Portree naar Crinan

De baai van Portree met de gekleurde huisjes en de boten aan de moorings
Maandag 20 juni: Hoe het verder ging met de motorsteun
De mensen in Portree zijn heel behulpzaam. De schipper van de MV Stardust (bekent van de BBC omdat hij alles weet van White-Tail-Sea-Eagles zie http://www.skyeboat-trips.co.uk) bood JP aan om zijn lasapparaat te lenen om de gescheurde motorsteun te maken. Ook de havenmeester bood het aan. Hij is een ex lasser en heeft een schuurtje waar hij allerlei laswerk voor de vissers doet. De steun was zo gelast en hij wou er eerst niets voor hebben.


Ondertussen waren Ursa en ik met de bus naar de Old Man of Storr. Zo'n 15 kilometer rijden..... als je tenminste de juiste bus hebt. De bus waar wij inzaten ging namelijk rond het eiland met de klok mee. Uiteindelijk kwamen we bij de imposante bergspitsen uit net toen het licht dramatisch mooi was. Alsof je in een boek van Tolkien stapt. Het was wel even pittig steigen (300 meter) tot de voet van de Old Man.



The old man is bijna 90 meter hoog
Om te vieren dat de motorsteun weer gemaakt was hebben we in de Isle Inn Haggis gegeten (Haggis is a dish containing sheep's 'pluck' (heart, liver and lungs), minced.....). Het was gelukkig speciaal voor touristen gemaakt met lamsvlees.

Tot onze schrik zagen we een rubberboot onder een steigerbalk klem zat. Bij eb was de boot onder de balk gekomen en nu was het al aardig vloed. JP is er naar toe geroeid en heeft een grote hoeveelheid lucht eruit gelaten zodat de boot als een broodje om een knakworst gebogen werd. Het was onmogelijk om de boot los te krijgen. De eigenaren zijn door JP naar hun zeilboot gebracht. Gelukkig werd het om 03.00 uur weer eb en waren de boot en motor nog te redden. 


Gisteren de Clan Donald bezocht. Van het huis was niet veel over. In een nieuw gebouw werd de geschiedenis van de Clans uiteengezet. Wat een andere tijd was dat. Hier op Skye was de grootste hobby een andere Clan een koppie kleiner te maken. En dat allemaal in een vrolijk geruite kilt.

We hebben een lange wandeling over het estate gemaakt. Fraaie uitzichten en goede bankjes. Op een van die bankjes zat een vrouw die mij vertelde dat het witte gebouw dat er uitzag als een vuurtoren het Gaelic Institue is. Hier komen mensen vanuit de hele wereld naar toe om Gaelic, een oude taal, te leren. Op de basisschool in Portree wordt alleen les gegeven in het Gaelic. Ze sprak voor mij wat in het Gaelics, het klinkt inderdaad oeroud.

Links het Gaelic Institute
Per toeval kwamen we terecht bij een commune op een schiereilandje. Mocht je zin hebben om tot bezinning te komen en te helpen in de kruidentuin of de natuurcamping (www.skye-permaculture.org.uk) ze zoeken nog vrijwilligers. Prachtige omgeving en een grote kans op het zien van otters.

De otterkijkhut van de commune
Dinsdag 21 juni: Naar Loch Dunvegan
Een schitterende kustzeiltocht langs steile kliffen zoals de Kiltrocks. De hoge circa 90 meter steile basaltkliffen lijken net de plooien van een kilt.


De kop van het eiland Skye gerond met drie dolfijnen achter de boot. De boot deed het goed op de lange oceaandeining. Heel in de verte waren de bergen van Lewis en Harris te zien (de outer Hebriden).

Vers uit de kombuid: mango, aardbeien, banaan met Scotish Double Cream
Doorgevaren naar Loch Dunvegan (46 mijl) waar we een prima oppertje hadden. Het begon harder te waaien en te regenen.

De langste dag (21 juni) barbeque maar in de koekepan binnen gehouden. Vanuit onze knusse deksalon hadden we uitzicht op de tafelbergen die ze hier de "Tafels van MaCleod" noemen. Hier is in 1536 een feestmaal voor de koning gehouden. Ik hoop dat zij wel mooi weer hadden.

Woensdag 22 juni
Een echte winkel-van-sinkel bezocht want JP had rubberlaarzen nodig. Vol verbazing keken we naar de rij met geweren. De eigenaar zei heel droog: "No guns, no lamb-chops", tja, daar heeft hij gelijk in.





Dunvegan Castle
De MaCleods (spreek uit Mac Cloud, niet zo vreemd hier want er hangen altijd wolken) wonen al 800 jaar in het kasteel. Wel wat verbouwd zo door de eeuwen heen maar de kerker is nog steeds aanwezig. Wrede lui de MaCleods want in de kerker zit een spleet naar de keuken zodat de gevangen de heerlijke geuren goed konden ruiken. In een indrukwekkend oud maar vervallen kerkje liggen alle "Chiefs" begraven. Ook de zoon van de 23e Chief die volgens de gedenksteen opgeblazen is. De zijden elfenvlag (mascotte) uit de 7e-eeuw trekt bezoekers vanuit de hele wereld maar hielp de zoon niet echt.

Donderdag 23 juni: Naar Loch Harport
Loch Harport ligt hemelsbreed niet meer dan 2 mijl van Loch Dunvegan, maar om er te komen moet je om een enorme landtong heen. De zee hield zich vandaag rustig zodat we dicht langs de kliffen met soms grote grotten en basaltpilaren konden varen.
Grotten en een vlucht Jan van Genten
Bij de Big Mibow (rotsen deels onder water) hebben we ons suf getuurd waar ze waren. Omdat ze net boven water uit staken en de afstand moeilijk is in te schatten waren ze pas heel laat te zien. We voeren er keurig tussendoor door op de MaCleods grootse maid te richten.

MaCleods Maiden

Zondag 26 juni: Loch Harport
Het weer was de afgelopen 4 dagen buitengaats zo slecht dat we nog steeds aan een mooring in het beschutte Loch Harport liggen.


We zijn 4 dagen uit eten geweest in the old Inn. Kreeftenstaartjes, garnalen, mosselen, scallops en vage dingetjes uit een schelp voor mij en een lekkere steak voor JP. Zondag zijn we om 10.00 uur de Inn ingegaan om te schuilen. Even een bakje koffie, nog regen, lunch, nog steeds regen, thee, nog regen, biertje..... avondeten.... biertje. Het was pas droog om 19.30 uur. We hadden een goed plekje in de "huiskamer" met de buitendeur open en hebben leuke gesprekken gehad (o.a. met Zwitsers die hier de bergen kwamen beklimen; met locals die ook de bui afwachten). In de loop van de dag ontstonden er in de bergen spontane watervallen.
Standbeeld van de hond van de eigenaar (en op het strand de hond zelf)
Gratis een proeverij gedaan bij de Whisky stokerij omdat een groep niet op kwam dagen. En een leuke fles gekocht met de naam "57 degrees north" (breedtegraad van het eiland Skye en percentage alcohol) voor als we weer thuis zijn.

Maandag 27 juni: Het eiland Rhum
Prima weertje, lekker zeetje met flinke deining. Het vulkanise eiland Rhum heeft twee hoge pieken (Askival 810 m) en een idyllische baai. JP vindt dit het mooiste plekje van Schotland.
Rhum met Askival
We lagen met nog 7 boten voor anker en zwaaiden net als line-dancers ritmisch dezelfde kant op met de wind.


Het eiland is ooit eigendom geweest van een rijke industrieel die er een jachtkasteel liet bouwen, Kinloch Castle. Nu is het eiland een natuurreservaat en er zijn paden door bloeiende weiden (verwilderde Rhum ponies) en langs de rotskust uitgezet.



Dinsdag 28 juni: Terug naar Tobermory
Het anker zat muurvast. Gelukkig had JP gisteren een tipping lijn gezet, dat wordt aangeraden door de engelsen, zodat het anker toch nog los kwam. Heftige deining, wind en stroom tegen. We voeren langs de eilanden Eig en Muck naar Tobermory. De cirkel om Skye is weer rond (205 mijl).


Woensdag 29 juni: Terug naar Oban (Kerrera)
Flinke rips (onvoorspelbare puntgolven doordat de vloed van twee kanten komt) bij Lady Rock, net toen de grote ferry ons op het smalste stuk voorbij voer. Zodra we aan het pontoon lagen gelijk een tafel gereserveerd bij het seafood restaurant. Heerlijk enge dingen gegeten. Ursa was ontzettend blij dat ze weer op het konijneneiland was.

Donderdag 30 juni: Kerrera
Met Ursa 15 kilometer (eiland rond) gelopen. Veel konijnen, schapen en border collies ontmoet. De teagarden en de oude wachttoren waren hoogtepunten. De schapen zijn hier zo mooi wit, alsof ze iedere dag in de dreft gewassen worden.

Vrijdag 1 juli: Naar Loch Feochan
Even een ommetje gemaakt naar een zeer smal loch. Alleen rond hoog water kun je Loch Feochan binnenlopen. We waren er een uur voor hoog water en werden met 3 knopen door het smalle kronkelende met boeien afgezette water getrokken. Best eng want soms leek het net of de boei 2 meter van de kant af stond.

Zaterdag 2 juli: Naar Crinan
Wekker om 05.00 uur want we willen zo min mogelijk stroom als we het loch uitvaren.
Om 5.00 uur s'morgens......alles nog mistig
Om 7.00 uur voeren we tussen een groep van 10 dolfijnen. Echt zo mooi! We zagen ze onder de boot door schieten en naast de boot zwemmen. Wel moeilijk om ze goed  op de foto te krijgen.


Nog nooit zo snel gevaren, wel 11,4 knopen!!!! Dit kwam omdat we de Sound of Luing, een engte, doorvoeren met 6 knopen stroom mee.

In Crinan is vandaag de Classic Boat Race gaande. We liggen tussen allerlei klassieke jachten aan een mooring. Vanuit de kuip konden we de race volgen. Het zonnetje schijnt heerlijk en er staat een beetje wind.


S'Middags met zijn allen aan het bier en de barbeque. Voor de kinderen waren er spelletjes zoals Haggis in reddingsboeien gooien en Atlantic golf (sla de bal in de boot). Ursa was met een labradour de tennisballen uit de zee aan het halen. Helaas mijn fototoestel niet mee.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten